Το νερό, απαλλάχτηκε κι αυτό από τα δηλητήρια κι άνοιξαν ξανά τις πηγές που είχαν κλείσει στα χρόνια της αποστασίας, για να μην μπορούν οι άνθρωποι να έχουν δωρεάν πρόσβαση στο νερό…
ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ…Ημέρα εγκλεισμού 34η – Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2020
(..συνέχεια)
Ο Αγησίλαος συνόδεψε τον εγγονό του ως το μεγάλο πάρκινγκ .
Έξω από την ΕΥΔΙΑ χτιζόταν ένας μεγάλος ξενώνας, για να φιλοξενεί τους φίλους και τους συγγενείς των γεραιών που ερχόταν από μακριά να μείνουν για λίγο με τους δικούς τους.
Ήταν από τους καλύτερους οίκους ευγηρίας και πολλοί ξένοι τον προτιμούσαν για να περάσουν ήσυχα τα τελευταία τους χρόνια σε ένα όμορφο μέρος, με πανέμορφη θέα αλλά και καλό κλίμα, με μικρή κλινική στον ίδιο χώρο, επανδρωμένη με τους καλύτερους ιατρούς και το πιο ευγενικό προσωπικό, με σύγχρονο εξοπλισμό και προορισμένη μόνον για να παρέχει φροντίδα και περίθαλψη στους γεραιούς της Εύδια.
Στάθηκαν μπροστά σε μια από τις τριανταφυλλιές με τα τελευταία μπουμπούκια κι ο Αγησίλαος έκοψε ένα…
- «Να το δώσεις στην Μελπομένη και την επόμενη φορά να τους φέρεις και τους δύο…πεθύμησα τον δισέγγονο μου…»
Αγκαλιάστηκαν σφιχτά και ο παππούς έμεινε εκεί, να χαιρετάει, για όση ώρα έβλεπε το αυτοκίνητο που απομακρυνόταν.
Δίπλα από την λίμνη υπήρχαν εύφορα χωράφια με καλλιέργειες ροδάκινων και αμπελώνες.
Στα χρόνια που ο παππούς ήταν νέος, η περιοχή ήταν σχεδόν μολυσμένη από τα δυνατά φυτοφάρμακα με τα οποία ράντιζαν τα δέντρα. Οι αγρότες φορούσαν ειδικές στολές και μάσκες για να μπουν στα χωράφια τους, ο υδροφόρος ορίζοντας είχε μολυνθεί όπως και τα νερά της λίμνης…
Ο Αριστοτέλης ένιωθε ανάμεικτα συναισθήματα…
Από τη μια δεν μπορούσε να καταλάβει η Λογική του και να δεχτεί, πώς οι άνθρωποι υπηρετούσαν το άδικο με τόσο μεγάλη προθυμία και ανεχόταν χωρίς καμία αντίδραση, να τρέφονται με τροφές που οι ίδιοι μόλυναν….να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν με φριχτούς πόνους και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα σε περιβάλλον μολυσμένο από τους ίδιους….
Από την άλλη, ένιωθε μεγάλη ανακούφιση που όλα αυτά τελείωσαν με την Ελλήνων Πολιτεία και τώρα όλοι απολαμβάνουν τα ξακουστά ροδάκινα της περιοχής, τα οποία καλλιεργούνται χωρίς κανένα βλαβερό χημικό αλλά με βιολογικά λιπάσματα και εδαφοβελτιωτικά που παράγονται στην ελληνική επικράτεια και ακριβώς για το λόγο αυτό είναι μυρωδάτα, εύγευστα, γεμάτα βιταμίνες και ο συνεταιρισμός δεν αφήνει τίποτα να πάει χαμένο. Κομπόστες, λικέρ, μαρμελάδες, φτιαγμένα όλα από τους κατοίκους του Βελβενδού, που εφόσον καλύψουν τις τοπικές ανάγκες, προωθούν το εμπόρευμα και για εξαγωγές.
Το νερό, απαλλάχτηκε κι αυτό από τα δηλητήρια κι άνοιξαν ξανά τις πηγές που είχαν κλείσει στα χρόνια της αποστασίας, για να μην μπορούν οι άνθρωποι να έχουν δωρεάν πρόσβαση στο νερό…
Ο Αριστοτέλης σταμάτησε σε μια τέτοια πηγή, ήπιε από το γάργαρο νερό της και κάθισε για λίγο στα πέτρινα πεζούλια θαυμάζοντας την υπέροχη θέα…
Πόσο όμορφος είναι ο πλανήτης Δήμητρα!!!
Συνέχισε τη διαδρομή του φτάνοντας στη μεγάλη γέφυρα του Πολυφύτου, η οποία ανακατασκευάστηκε με καινοτόμες μελέτες φοιτητών των ελληνικών πανεπιστημίων και είναι ένα από τα τελειότερα έργα που έγιναν στην Ελλήνων Πολιτεία…
Το έργο δόθηκε αποκλειστικά σε ελληνικές κατασκευαστικές εταιρίες οι οποίες σε συνεργασία με τις έρευνες και μελέτες των φοιτητών, δημιούργησαν ένα έργο σύγχρονο, ασφαλές και αρμονικά δεμένο με το περιβάλλον της περιοχής.
Η Ελλήνων Πολιτεία είχε διαθέσει τεράστια κεφάλαια για έργα υποδομής και ανάπτυξης χωρίς να φορολογεί τους πολίτες για αυτό.
Καθώς τη διέσχιζε ο Αριστοτέλης σκεφτόταν πως στα χρόνια που ο παππούς του ήταν νέος, αυτή η γέφυρα είχε κριθεί ακατάλληλη κι επικίνδυνη κι όμως η διέλευση της γινόταν κανονικά, θέτοντας σε κίνδυνο τους ανθρώπους, που χωρίς να έχουν άλλη επιλογή αναγκαζόταν να την περάσουν….
Το κράτος τότε, ήταν αδιάφορο όχι μόνο για την ασφάλεια των πολιτών αλλά στα έργα υποδομής έβαζε επικεφαλής ξένες εταιρίες που καρπωνόταν τα κονδύλια και
στους Έλληνες βαριά φορολογία και ακριβά διόδια, λες κι έπρεπε να τιμωρηθούν προκειμένου να απολαύσουν ένα σύγχρονο έργο….
Η Ελλήνων Πολιτεία κατάργησε όλα τα διόδια για τους Έλληνες, οι οποίοι ήταν ελεύθεροι να κινούνται μέσα στη χώρα τους και η μόνη υποχρέωση ήταν ένα ετήσιο τέλος κυκλοφορίας της τάξης των 50 ευρώ…
Με όλες αυτές τις σκέψεις στο μυαλό του, ο Αριστοτέλης έφτασε στην οικία του, μια πανέμορφη μονοκατοικία, όπως όλα τα σπίτια στην Ελλήνων Πολιτεία, με δική της αυλή και κήπο. Ο Αριστοτέλης είχε τον πλήρη έλεγχο της οικίας του, χωρίς να πληρώνει κανένα είδος φόρου, ( όπως συνέβαινε στα αποστατικά χρόνια που οι άνθρωποι όχι μόνον πλήρωναν ένα μεγάλο ποσό κάθε έτος στην εφορία για το σπίτι τους αλλά στο τέλος αυτής της μαύρης εποχής, το ίδιο το κράτος τους τους κατάσχε όλη την ακίνητη περιουσία τους, οδηγώντας τους σε πλήρη απόγνωση και συχνά σε πράξεις αυτοκαταστροφικές…) και μπορούσε να μεταβιβάσει την οικία στον Ανδροκλή, χωρίς να πληρώσει κάτι στην Πολιτεία.
Ο μικρούλης Ανδροκλής έτρεξε στην αγκαλιά του μπαμπά του κι ο Αριστοτέλης του έδωσε το τριαντάφυλλο του παππού για να το χαρίσει στην μανούλα ….
ΠΗΓΗ https://finixfinikas.blogspot.com/2020/12/blog-post_10.html
Ε.ΣΥ. – ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΛΛΟΠΟΝΗΣΟΥ
ΠΟΥΛΑΚΙΔΑ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ
Τ.Κ. 21055 ΤΗΛ. 27520-44850
